jestem człowiekiem

02/02/21

Czasem zaczynamy, nie wiedząc, jak zacząć.

Idziemy przed siebie, potykając się co raz.

A potem żałujemy i oglądamy się na wczoraj, nie patrząc na jutro.

Często mówimy.

Rzadko słuchamy.

A gdy zapada cisza, znikamy.

Męczy mnie ciągłe

jak masz na imię?

ile masz lat?

gdzie mieszkasz?

by po chwili przepaść wśród tysięcy

zdjęć

postów

wiadomości.

Męczy mnie czekanie na normę.

Męczą mnie próby przywrócenia jej.

Męczy mnie adaptacja.

I męczy mnie ciągła cisza.

Jedynie momentami ktoś zmąci wodę

by potem żałować.

Wciąż wracać do nieodczytanych wiadomości.

Skręcał się ze wstydu.

Obgryzał palce od mdłości.

Męczy mnie każda minuta

gdy muszę się uśmiechać

i wciąż powtarzać te same słowa;

Jestem człowiekiem i czekam, staram się, próbuję żyć normalnie